Ιστορική εξέλιξη » Βιολοντσέλο » Φίλιππος Δάγκας

Βιολοντσέλο - Ιστορική εξέλιξη

Το Τσέλο (πιο σωστά, Βιολοντσέλο) ανήκει στην οικογένεια των έγχορδων. Στην οποία συγκαταλέγονται το Βιολί, ή Βιόλα, το Κοντραμπάσο. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα στην περιοχή τής Μπολόνια. Κατα τη διάρκεια τής ανάπτυξης τής οικογένειας τού “Βιόλα ντα μπράτσιο„. Ή Ιταλική Ονομασία είναι Vιοlα da braccio. Μέχρι το 1850, δεν στηριζόταν στο έδαφος με τη βοήθεια ράβδου. Όπως ή Βιόλα ντα γκάμπα (Ιταλικά: Vιοlα da gamba). Ό εκτελεστής συγκρατούσε το όργανο ανάμεσα στις γάμπες του. Αυτός ό τρόπος χειρίζεται σήμερα σε συναυλίες με ιστορική απόδοση. Ό βιολοντσελίστας σήμερα, είναι πάντα καθιστός. Τοποθετεί το όργανο ανάμεσα στα πόδια του. Χρησιμοποεί τη βοήθεια μίας ρυθμιζόμενης μεταλλικής ράβδου στήριξης.

Ή Ονομασία Βιολοντσέλο δημιουργήθηκε με την προσθήκη τής συλλαβής "-τσέλο". Ή οποία δόθηκε τού μπάσου αυτής τής νέας οικογένειας, δηλαδή στο όνομα "βιολόνε". Επομένως ή οναμασία "Τσέλο" σημαίνει: „μικρό Κοντραμπάσο“.

Στην ορχήστρα τού Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και τού Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ, είναι το Βιολοντσέλο ήδη μόνιμο μέλος. Ή λειτουργία του είναι περιορισμένη στην εκτέλεση τού μπάσου. Ακόμα και ό Γιόζεφ Χάυντν χρησιμοποιεί το τσέλο στην ορχήστρα με αυτό τον στερεότυπο τρόπο. Οφείλονταν στις ελάχιστες τεχνικές δυνατότητες τού Κοντραμπάσου.

Ή χειραφέτηση του Τσέλου άρχισε τέλη τού 18ου αιώνα ή στις αρχές του 19ου αιώνα. Ιδίως ό Λούντβιχ βαν Μπετόβεν , ξεκίνησε με ανεξάρτητες εργασίες. Είτε για το τσέλο σόλο είτε σε συνδυασμό με την Βιόλα ή το Φαγκότο. Αλλά θα το βρείτε και στα χαρακτηριστικά έργα τού Κάρλ Μαρία φον Βέμπερ. Τελικά, στα έργα τού Ρίχαρντ Βάγκνερ έχει ολοκληρωθεί ή μετάβαση τού ύφους χρήσης.