Ιστορική εξέλιξη » Κλαρινέτο » Φίλιππος Δάγκας

Κλαρινέτο - Ιστορική εξέλιξη

Εκτός από τα Schalmei υπήρχε κατα τον Μεσαίωνα ακόμη ένα πρωτόγονο πνευστό όργανο. Ήταν χωρίς κλειδιά και είχε μονή γλωττίδα. Είχε έρθει από την Ανατολή προς τη Δυτική Ευρώπη. Το λεγόμενο σαλυμώ (Γαλλικά = chalumeau). Ετυμολογούμενο από την Ελληνική λέξη "κάλαμος". Ακριβώς όπως το όνομα Schalmei, δηλαδή καλάμια. Προ­γε­νέστερα όργανα του ήταν ή αρχαία Αιγυπτιακή Arghúl και το Αραβικό Zummárab.

Το Chalumeau είχε κυλινδρικό ηχητικό σωλήνα με 9 οπές. Είχε μόνο τους φθόγγους τής κλίμακας σε Φα μείζων. Από το φα [μικρή οκτάβα] έως λα¹. Το επιστόμιο δεν ήταν ανεξάρτητο τμήμα. Ήταν εγκαταστημένο στον ίδιο τον σωλήνα. Το καλάμι βρισκό­ταν στό άνω χείλος τού παίκτη, και το στερεό τμήμα στο κάτω χείλος. Πρώτες προσπάθειες βελτίωσης σημειώθηκαν περί το 1690. Από τον κατασκευαστή οργάνων Γιόχαν Κρίστοφ Ντέννερ (1655-1707). Ό Γερμανός οργανοποιός είχε γεννηθεί στη Λειψία και ζούσε στη Νυρεμβέργη.

Γύρω στο 1750 έλαβε το Κλαρινέτο τέταρτο και πέμπτο κλειδί (φα#-ντο#² und σολ#-ρε#²). Μάλλον από τον Μπέρτχολντ Φρίτσ από το Μραουνσβείγκ τής Γερμανίας. Λίγο αργότερα (1789-1791) προστίθεται έκτο κλειδί (ντο#¹-σολ#²). Από τον περίφημο βιρτουόζο Xavier Lefévre στο Παρίσι (1763-1829). Επίσης, σχεδόν ταυτόχρονα από τους διάσημους κλαρινετίστες και αδέλφια Stadler στη Βιέννη. Σε αυτή τη μορφή χρησιμοποιήθηκε ως και στη εποχή τού Μπετόβεν. Ό ήχος τού οργάνου ήταν σκληρός και παρόμοιος τής Τρομπέτας . Λόγω αυτού ονομαζόταν το όργανο Clarinetto (Ιταλικά) πού σημαίνει «μικρή τρομπέτα». Προς το τέλος τού 18ου αιώνα δόθηκε ή σημερινή μορφή του. Με το καλάμι στο κάτω μέρος τού επιστόμιου.

Ό κλαρινετίστας Ιβάν Μίλλερ (1786-1854) κατασκεύασε περί το 1810, Κλαρινέτο με 13 κλειδιά. Έτσι δημιούργησε τη βάση για όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες τεχνικής κλειδιών. Το 1842 μεταφέρνει ό Υ.Κλοζέ (1808-1880) μαζί με την εταιρεία Buffet στο Παρίσι το σύστημα τού Boehm στο Κλαρινέτο. Στη Γερμανία το 1867 ό Θ. Μολενχάουερ κατασκεύασε το Κλαρινέτο Boehm. Το σημερινό "Γερμανικό Κλαρινέτο" είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και υψηλής ποιότητας. Κατασκευάστηκε το 1890 από τον Μολενχάουερ και τον Κούντσε. Στη Γερμανία σήμερα χρησιμοποιείται γενικά το Κλαρινέτο Oehler και το Κλαρινέτο τής εταιρείας Übel.