Τεχνική επικάλυψης - Ορχηστρικά εφέ - Φίλιππος Δάγκας

Τού συνθέτη είναι πάντα κάποιες τεχνικές ενορχήστρωσης διαθέσιμες. Ή Τεχνική επικάλυψης είναι ίσως ή πιο σημαντική. Τα καθήκοντα της (Τεχνική επικάλυψης) είναι πολλά. Μία λειτουργία είναι ή παραγωγή χρωματικής αντίθεσης. Δηλαδή, ή χρωματική διαφορά μεταξύ των τμημάτων. Μία άλλη είναι ή εφαρμογή τής αλλαγής χρώματος.Ή Τεχνική επικάλυψης είναι συνδεδεμένη με τη φράση συνένωσης. Αυτή πάλι είναι παρατυπία τής δομής μίας μουσικής φράσεως. Όμως, ή Τεχνική επικάλυψης και ή φράση συνένωσης δεν είναι το ίδιο.

Η Τεχνική επικάλυψης στα πλαίσια της "Συμφωνικής World Music"

Ή Τεχνική επικάλυψης είναι το πιο σημαντικό „εργαλείο“ τής ενορχήστρωσης. Ή χρήση του κάνει τους διάφορους συνδυασμούς ήχου δυνατόν. Συνεπώς, είναι ή παραγωγή σχεδόν κάθε ηχοχρώματος δυνατόν. Παράλληλα στην Τεχνική επικάλυψης μπορεί να αλλάζεται σταδιακά και ή ενορχήστρωση. Με στόχο την αλλαγή τού ηχοχρώματος. Και αυτό συμβαίνει λιγότερο ή περισσότερο ακουστά.

Παράδειγμα: Τεχνική επικάλυψης

Στο ακόλουθο παράδειγμα κυριαρχεί ό ήχος των έγχορδων (μέτρο 16). Ή παραγωγή χρωματικής αντίθεσης είναι εδώ χαμηλή. Διότι στα μέτρα 16-17 ηχεί από τα ξύλινα πνευστά μόνο το Φαγκότο. Ή ικανότητα συγχώνευσης τού Φαγκότου με τα έγχορδα είναι ιδιαίτερη. Λόγω αυτού ή χρωματική αντίθεση πού παράγεται δεν είναι έντονη.

Προς το τέλος τού 17ου μέτρου εμφανίζεται και το Κλαρινέτο . Κατά την έναρξη τού 19ου μέτρου μεταφέρεται ή μελωδία. Από τα έγχορδα όργανα προς τα ξύλινα πνευστά. Έτσι, πραγματοποιήθηκε ή απαλή αλλαγή του χρώματος. Μάλιστα, μόνο με την σταδιακή μεταβολή των οργάνων.