Το Λυκόφως των Θεών » Ρίχαρντ Βάγκνερ » Παρτιτούρα

Σημείο ανάλυσης 01 (Μέτρο 1-2)

Ενορχήστρωση συγχορδιών με έντονη αλλαγή τής δυναμικής

Βασικά στοιχεία για την ενορχήστρωση συγχορδιών: Ή ενορχήστρωση είναι το κατάλληλο εργαλείο για την υλοποίηση τής δυναμικής. Στο ακόλουθο παράδειγμα ακούμε απόλυτα ενορχηστρωμένη συγχορδία. Συγκεκριμένα, τη λεγόμενη φόρτε-πιάνο-συγχορδία. Την ακούμε στην αρχή τού πρελούδιου από το «Λυκόφως των Θεών». Είναι έργο τού Ρίχαρντ Βάγκνερ.

Σημείωση:«Ή ενορχηστρωμένη δυναμική δημιουργεί προϋποθέσεις για άριστη απόδοση. Ή οποία δεν εξαρτάται μόνο από ή ποιότητα τής ορχήστρας.»

Αλλά τώρα ας δούμε το παράδειγμα. Στο πρώτο μέτρο υλοποιείται ένα forte [ Ιταλικά: forte = δυνατά ]. Από 3 Όμποε, 3 Κλαρινέτα, 2 Κόρνα και μία Μπάσο τρομπέτα. Στο δεύτερο μέτρο ακούμε ένα piano[ Ιταλικά: piano = σιγανά ]. Υλοποιείται από 3 Μεγάλα φλάουτα, 1 Αγγλικό κόρνο, 2 Φαγκότα, 2 Τενόρο τούμπα, 2 Μπάσο τούμπα, 1 Κόντρα μπάσο τούμπα και 12 Βιολοντσέλα.

Μέσω τής λίστας των οργάνων ξεχωρίζουμε 2 διαφορετικές ομάδες. Αυτές είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή τής f > p-συγχορδίας. Ή γραφική αναπαράσταση τού πλάτους τής δόνησης κάνει την αδιάσπαστη μετάβαση μεταξύ τού forte και τού πιανο διαφανές.

Ή μία ομάδα υλοποιεί το forte και ή άλλη ομάδα το piano. Ή ενορχήστρωση εκπληρώνει εδώ τα καθήκοντα της. Δηλαδή, την πρόληψη πιθανών αδυναμιών στην εκτέλεση.

Μέσω αυτής τής τεχνικής είναι ή συσκότιση ή και ή εντατικοποίηση τού ήχου δυνατόν. Επίσης, και την υλοποίηση επίμονων διαφωνών Fortisimo περάσματα.

Αλλά και παρακμές παρόμοιες μίας καταστροφής, είναι δυνατον και παρόμοια.

Σημείο ανάλυσης 02 (Μέτρο 2-8)

Συχνές εναλλαγές και έντονες αντιθέσεις στη δυναμική

Ένα ντε κρεσέντο παράγεται με την ταυτόχρονη προσαρμογή τής δυναμικής και την παράλειψη οργάνων.

Ας δούμε το σχετικό απόσπασμα (μέτρα 2-8) στην παρτιτούρα. Πρώτον, μειώνεται από το μέτρο 2 ή ένταση. Αυτό καθορίζεται με την ένδειξη piano [ Ιταλικά: forte = σιγανά ] και pianissimo [ Ιταλικά: pianissimo = πολύ σιγανά ]. Στη συνέχεια, από το μέτρο 3 αυξάνεται ή ένταση. Καθορίζεται μέσω τής ένδειξης crescendo [ Ιταλικά: crescendo = όλο και πιο δυνατά ]. Και αυτή μέχρι την παρακμή τού ήχου. Την ακούμε στο μέτρο 6.

Στη συνέχεια, σημειώνεται με την ένδειξη dim. [ Ιταλικά: diminuendo = όλο και πιο σιγανά ] και p [ Ιταλικά: piano = σιγανά ] ή σταδιακή μείωση τού ήχου.

Η βάση τής μουσικής μας είναι ο ρυθμός και ή δυναμική. Λόγω αυτού είναι ή απόλυτα ενορχηστρωμένη δυναμική ουσιαστικής σημασίας. Αλλά, μουσική πού μόνο άμεσα στο νευρικό σύστημα δρα, δε θέλουμε.

Στη μουσική μας, ή δυναμική δε σχηματίζει μόνο αδιάκριτες ηχητικές δομές. Η δυναμική μπορεί επίσης να εμφανιστεί ως ένα ενισχυτικό στοιχείο τής δομής. Δηλαδή, μπορεί να υποστηρίζει μελωδικά, αρμονικά και ρυθμικά μοτίβα. Και γενικά μπορεί να αποσαφηνίζει τη μορφολογική δομή.